Bulutlar çoğunlukla atmosfere sahip gök cisimlerinde meydana gelen doğal bir olgudur, bu nedenle dünyada ve güneş sistemindeki bazı kardeş gezegenlerinde bulutların oluşması şaşırtıcı olmayacaktır. Venüs, Mars, Jüpiter ve Satürn. Bulutlar, bir hava kütlesi, gezegen yüzeyinin üzerindeki atmosferde yüzen neme doyduğunda oluşur. Burada yeryüzünde su, bulutların oluşumuna izin veren nem tabanını sağlar. Bu nem parçacıkları milyarlarca ve trilyonlarca bir araya geldiğinde bulutlar görünür hale gelir.
Karasal bulutlar birkaç şekilde sınıflandırılabilir. Bir sınıflandırma yöntemi, bulutun dünyaya bağlı gözlemciye nasıl göründüğüdür. Bu sistemi kullanan bulutlar, kümülüs bulutları, stratus bulutları, sirrus bulutları veya nimbus bulutlarıdır; hangi kategorilerin her biri alt kategorilere ayrılabilir. Bulutlar ayrıca yüksekliklerine göre de sınıflandırılır, ölçülen yükseklik bulutun en üst kısmı yerine en alt kısmıdır. Bu sınıflandırma yöntemini kullanarak, dünya yüzeyinden altı kilometre ve daha fazla yükseklikte oluşan cirrus sınıfındaki bulutlar gibi yüksek seviyeli bulutlara sahibiz; yer seviyesinden iki ila altı kilometre yükseklikte oluşan altostratus bulutları gibi orta seviye bulutlar; yerden iki kilometre veya daha az yükseklikte olması beklenen stratocumulus bulutları gibi düşük seviyeli bulutlar; ve dikey bulutlar, çünkü ilk oluşum tabanlarından dikey olarak yükselirler ve cumulonimbus gibi daha da yükseğe çıktıkça şekillenir ve yeniden şekillenirler.
on iki kilometre ve üzeri yüksekliğe çıkabilen bulutlar. Son olarak, bu kategorilerin hiçbirine uymayan ve diğer bulut oluşumları olarak gruplandırılabilecek olan kontralar gibi bazı oluşumlar vardır. Dünyanın troposferinde yukarılara çıktıkça sıcaklıklar düştüğünden, gördüğümüz bulutları oluşturan hava kütlelerinin nemlenmesi, su damlacıkları, su buharı veya buz kristalleri gibi çeşitli biçimlerde su ile olur. nemlendirmenin gerçekleştiği nokta.
Özellikle sirrus bulutlarından bahsedecek olursak, bu oluşumlar yüksek seviyeli bulutlara örnektir ve dünyanın her yerinde meydana gelirler. Cirrus (Latincede saç benzeri anlamına gelen) ismi, bulutların gökyüzünde narin saç benzeri teller halinde uzanma biçiminden gelir. Bu bulutların oluşturduğu aşırı yüksekliklerde, sıcaklıklar tipik olarak su için donma noktasının altındadır ve bu yüksekliklerde hava kütlelerinin doygunluğu tipik olarak buz kristalleri aracılığıyladır. Cirrus bulutlarını görmek çok etkileyici olabilir ve nem miktarına bağlı olarak Oluşum noktasında mevcut olan bu tür bulutlar, tek başına yer yer parçalar halinde oluşabilir veya gökyüzünün önemli genişliğine yayılabilir. Yamalarda, bu tür bulutların büyük bir önemi olma ihtimali düşüktür, ancak gökyüzüne geniş bir yayılmanın olduğu yerlerde, bu potansiyel bir hava cephesinin göstergesi olabilir. Oldukça sık, cirrus oluşumları cumulonimbus bulutları ile birlikte bulunur. Bu, genellikle kümülonimbus oluşumları ile ilişkili fırtına aktivitesinin bir sonucudur. Fırtına aktivitesinin şiddeti, nem parçacıklarını, buz kristalleri haline geldikleri troposferde daha da yukarı çeker ve ortaya çıkan sirrus bulutu, kümülonimbus oluşumunun hemen üzerinde kama şeklindeki bir oluşum olarak görülebilir. Fırtına dindikten sonra, üst troposferik bölgelerdeki rüzgarlar kamayı gökyüzüne doğru savurabilir ve fırtına faaliyet alanından rüzgar yönünde sirrus bulut oluşumları görülecektir. Fırtına etkinliğinin şiddeti, nem parçacıklarını troposferde daha yukarılara doğru iter ve burada buz kristalleri haline gelirler ve ortaya çıkan sirrus bulutu, cumulonimbus oluşumunun hemen üzerinde kama şeklinde bir oluşum olarak görülebilir. Fırtına dindikten sonra, üst troposferik bölgelerdeki rüzgarlar kamayı gökyüzüne doğru savurabilir ve fırtına faaliyet alanından rüzgar yönünde sirrus bulut oluşumları görülecektir. Fırtına aktivitesinin şiddeti, nem parçacıklarını, buz kristalleri haline geldikleri troposferde daha da yukarı çeker ve ortaya çıkan sirrus bulutu, kümülonimbus oluşumunun hemen üzerinde kama şeklindeki bir oluşum olarak görülebilir. Fırtına dindikten sonra, üst troposferik bölgelerdeki rüzgarlar kamayı gökyüzüne doğru savurabilir ve fırtına faaliyet alanından rüzgar yönünde sirrus bulut oluşumları görülecektir.
Cirrus bulutları, her biri kendine özgü özelliklere sahip olan çeşitli oluşumlar halinde gelir. Latince kanca anlamına gelen Cirrus Uncinus veya çengelli cirrus, hava kütlesinde yoğunlaşan kristal buzu dağıtan doymuş hava kütlesinin hemen altında kuvvetli bir rüzgarın varlığından ve kristaller dünyaya doğru düştüğünde yerçekiminin etkisinden kaynaklanır. kanca şekilleri. Diğer sirrus oluşumlarında olduğu gibi, uncinus bir hava cephesinin yaklaştığını gösterebilir veya bir jet akımının varlığına işaret edebilir (yer seviyesinden on kilometre veya daha fazla batıya uzanan yüksek hızlı dar bir bant. Uncinus bulutları üzerinde minimum etkiye sahip olma eğilimindedir. yer havası ve kar yağışı bulut seviyesinin hemen altında gerçekleşebilse de, bu kar neredeyse her zaman virgadır, yani yere ulaşmadan buharlaşır.
Cirrostratus bulutları, gökyüzünün geniş alanlarını kaplayan cirrus oluşumlardır. İki tip, fibratus ve nebuloz yaygındır. Fibratus, hava kütlesindeki buz kristallerinin güçlü ve sabit yüksek seviyeli bir rüzgar tarafından gökyüzünde üflenmesinin bir sonucu olarak, gökyüzünün geniş bir alanına yayılmış, çizgiler adı verilen uzun ince filamentlerle gösterilir. Nebuloz ise çok daha hafif rüzgarlarla ilişkilidir ve sonuç olarak buz tabakası çok ince olabilir. Bu, bulutun varlığının fark edilmesini biraz zorlaştırabilir; genellikle nebulozun varlığının tek göstergesi, zemin seviyesine ulaşan güneş ışığı miktarındaki hafif bir azalmadır. Cirrostratus oluşumlarıyla ilişkili bir miktar kar yağışı olabilir, ancak bu tür kar neredeyse her zaman virgadır.
Cirrus Kelvin-Helmholtz (Cirrus KH), mutlak sıfır şöhretli Lord Kelvin ve bu tür sirrus oluşumuna yol açan koşulları ilk tanımlayan Alman fizikçi meslektaşı Helmholtz’un adını almıştır. ve dünya yüzeyindeki gazlar. Cirrus KH, rüzgar kesme hareketinden kaynaklanan belirgin bir tirbuşon şekline sahiptir, yani bir hava katmanı, farklı bir hızda veya farklı bir yönde veya her ikisinde hareket eden başka bir katman boyunca kaydığında. Sonuçlar, düzenli bir hava dalgası modeli üreten dikey girdaplardır. Cirrus KH oluşur çünkü bu durumda üretilen girdaplar, bu durum normal olarak meydana geldiğinde üretilen normal değirmen girdaplarından çok daha güçlüdür. Bu tür bulutlar çok nadirdir ve meydana geldikleri yerde nadiren birkaç dakikadan fazla sürerler.
Son bir cirrus oluşumu, kontrailler, hiç de doğal bir fenomen değil, yalnızca troposferin daha yüksek seviyelerinde uçan uçakların ortaya çıkmasıyla ortaya çıkıyor. Uçak motorlarının egzozları su damlacıkları yayar ve üst troposferik seviyelerde bu damlacıklar hemen donarak buz kristalleri oluşturarak yapay bir bulut oluşturur. Bu seviyelerde genellikle çok az veya hiç ek nem olmadığı için, oluşan bulutlar ince olacak ve çoğu zaman dünyaya bağlı gözlemciler tarafından görülemeyecek. Bununla birlikte, uçak hava kütlesinin neme yeterince doygun olduğu bir alandan geçiyorsa, ortaya çıkan bulut daha geniş ve daha uzundur ve çok daha uzun süre kalıcıdır ve yeryüzündeki gözlemci tarafından görülebilir. Contrail (yoğunlaşma izleri) olarak bilinen bu oluşumdur.
