Yunanlılar, MÖ 1. yüzyılın başlarında basit termometreler yaparken, gerçek bir termometre icat edilen Galileo’ya 1564-1642 kadar değildi. Bu renkli bir sıvının havanın genleşmesiyle aşağı doğru itildiği, böylece hava ısındıkça (ve genişledikçe) sıvının düştüğü bir hava termometresiydi . Bu, günümüzde kullanılan ve ısındıkça cıvanın renkli sıvısının yükselmesine dayanan sıradan termometrelerin aksine.
1612’de Galileo’nun bir arkadaşı olan İtalyan doktor Santorio Santorio (1561-1636), cihazı hastalık nedeniyle vücuttaki sıcaklık değişimini ölçecek şekilde uyarladı. (Klinik termometre Santorio’nun tek icadı değildi: Tıp pratiğinde hassas aletleri kullanan ilk doktor olan Santorio, nabız saatini de geliştirdi.)
Termometrelerin sabit bir ölçeği olmasına rağmen tam bir yüzyıldı. Bu, 1714’te cıva termometresini icat eden Alman fizikçi Daniel Fahrenheit tarafından sağlandı.
