Yıldırım, kışın daha az meydana gelir, çünkü atmosferde yaz aylarında olduğu kadar dengesizlik ve nem yoktur. Kış aylarında kara yüzeyi daha serindir, çünkü güneş tarafından ısınacak kadar ısıtma yoktur. Sıcak hava daha fazla su buharı tutar. Ve su buharı sıvı su bulutunun düştüğünde yoğunlaştığında, fırtınayı besleyen gizli ısı açığa çıkar. Bu nedenle, yüzeye yakın ılık, nemli hava (ve size çok fazla dengesizlik sağlamak için uygun koşullar) yıldırım deşarjlarına neden olabilecek derin konveksiyona neden olabilir. Güçlü yukarı akışlar (dengesizlik ve nem ile beslenir) aşırı soğutulmuş sıvı su damlaları ve buz kristallerini donmadan (0 ° C) daha düşük sıcaklıklarda bir araya getirdiğinde bulutlar elektriklenir. Bu ortamda, buz kristalleri ve aşırı soğutulmuş su damlacıkları arasındaki etkileşimler elektrik yükleri üretir. Bu şarjın gerçekleştiği kesin mekanizmalar bilinmemektedir. Elektrik yükleri, çevredeki havanın direncini aşacak kadar güçlü olana kadar birikir. Bu yükler tarafından üretilen elektrik alanlarının bozulması yıldırım cıvatasıdır.
