Yıldırım, bir yağmur bulutundaki statik yükler olarak başlar. Bulutun içindeki rüzgarlar çok çalkantılı. Bulutun alt kısmındaki su damlacıkları, yukarı çekişlerde yakalanır ve çok daha soğuk atmosferin onları dondurduğu büyük yüksekliklere çıkarılır. Bu arada, buluttaki aşağı hava akımları bulutun tepesinden buzları iter ve dolu. Aşağıya inen buzun su ile karşılaştığı yerde elektronlar sıyrılır.
Bundan biraz daha karmaşık, ancak sonuçta negatif yüklü bir tabanı ve pozitif yüklü bir tepesi olan bir bulut var. Bu elektrik alanları, bulutta aralarında bir yalıtkan görevi gören atmosfer ile inanılmaz derecede güçlü hale gelir.
Yıldırım nereden boşalacağını veya çarpacağını nasıl “bilir”?
Elektrik alanı bir kapı kolunu arar. Tür. Yükünü serbest bırakmak için en yakın ve en kolay yolu arar. Yıldırım genellikle bulutların arasında veya bir bulutun içinde meydana gelir.
Ancak genellikle en çok önemsediğimiz şimşek bulutlardan yere düşen yıldırımdır – çünkü bu biziz!
Animasyonlu görüntü, yere doğru çok yavaş yayılan şimşek dallarını gösteriyor, ardından yere dokunulduğunda parlak bir vuruş buluta doğru ilerliyor ve birkaç kez daha da parlak bir şekilde titreşiyor.
Fırtına yer üzerinde hareket ederken, buluttaki güçlü negatif yük, yerdeki pozitif yükleri çeker. Bu pozitif yükler ağaçlar, telefon direkleri ve evler gibi en yüksek nesnelere doğru hareket eder. Negatif yükün “kademeli lideri”, yere doğru bir yol arayışıyla buluttan iner. Yıldırım çarpmasının bu aşaması insan gözü için çok hızlı olmasına rağmen, bu ağır çekim video bunun olduğunu gösteriyor.
Negatif yük yere yaklaştıkça, streamer adı verilen pozitif bir yük, negatif yükü karşılamak için uzanır. Kanallar birbirine bağlanır ve şimşek çakmasını görürüz. Elektrik deşarjı tamamlanmadan önce şimşek işaretine titreyen bir görünüm veren aynı yolu kullanan birkaç vuruş görebiliriz.
