Asit yağmuru, Sanayi Devrimi’nin ilk fabrikaları zehirli emisyonlar yaymaya başladığından beri var olmuştur. Bir İngiliz bilim adamı olan Robert Angus Smith, 1872’de binalar üzerindeki aşındırıcı dokunuşunu ve bitkiler üzerindeki ölümcül etkisini yazdığında “asit yağmuru” terimini kullandı. Ancak asit yağmuru, bir asırdan fazla bir süre sonrasına kadar hükümet tarafından izlenen bir çevre sorunu haline gelmedi. Bilim adamları o zamana kadar asit yağmurunun yerel bir sorun olmaktan çok sınır aşan bir sorun olduğunu belirlediler. 1980 yılında, Asit Biriktirme Yasası , ülke çapındaki alanları izlemek için Ulusal Asidik Yağış Değerlendirme Programı (NAPAP) yönetimi altında asit yağmuru üzerine 10 yıllık bir çalışma başlattı .
1990 yılında, NAPAP’ın çalışmasıyla donanan Kongre, mevcut Temiz Hava Yasasını asit yağmurunu içerecek şekilde değiştirdi. Temiz Hava Yasası’nın yeni Başlık IV değişikliği, SO2 ve NOx azaltımları için çağrıda bulundu. Asit Yağmur Programı (ARP) yürürlüğe Başlık IV getirmek için 1995 oluşturulmuştur.
ARP, yıllık SO2 ve NOx emisyonlarını azaltmak için enerji endüstrisine sınırlar koyar. ARP, SO2 emisyonlarını azaltmak için bir üst sınır ve ticaret programı kullanır . Birleşik Devletler’deki enerji santrallerinin üretebileceği toplam SO2 miktarı için bir sınır belirler. Bir üst sınır belirledikten sonra, ARP tahsisatları santral birimlerine dağıtır. Birimlerin yalnızca kredileri kadar SO2 üretmelerine izin verilir. ARP’nin gerektirdiğinden daha hızlı emisyonları azaltırlarsa, tahsisatları ileride kullanmak üzere saklayabilir veya başka tesislere satabilirler. Nihai 2010 üst sınırı, yılda izin verilen 8,95 milyon ton olacak ve bu, 1980’deki elektrik santrali emisyonlarından yüzde 50 daha düşük bir oran
ARP, NOx azaltımlarını daha geleneksel bir hıza dayalı düzenleyici sistemle düzenler . Program, her enerji santralinin kazanı için milyon İngiliz ısı birimi (lb/mmBtu) başına izin verilen NOx poundu için bir sınır belirler. Sahipler ya bireysel kazanlar için hedef azaltmaları karşılar ya da sahip olunan tüm birimlerin emisyonlarının ortalamasını karşılar ve birleşik bir hedefi karşılar. ARP, NOx’i, Başlık IV’ün mevcut olmadığı öngörülen 2000 seviyesinin 2 milyon ton altına düşürmeyi hedefliyor
Enerji santralleri, düşük kükürtlü kömür, “ıslak yıkayıcılar” veya baca gazı kükürt giderme sistemleri, düşük NOx brülörleri ve diğer temiz kömür teknolojileri kullanarak ARP hedeflerine ulaşır . Ayrıca kendi aralarında SO2 kredisi ticareti de yapabilirler.
Artan enerji talebiyle bile ARP, SO2 ve NOx emisyonlarını başarıyla azalttı. Ancak NAPAP, ekosistemlerin tamamen iyileşmesi için, azaltımların 2010’un tam güç sınırlarının altına yüzde 40 ila yüzde 80 daha düşürmesi gerektiğini öne sürüyor
Arabalar ayrıca NOx yayar. Katalitik konvertörlerin daha yeni tasarımları egzozun arıtılmasına ve NOx’in ve karbon monoksit gibi diğer kirleticilerin ve dumana katkıda bulunan VOC’lerin giderilmesine yardımcı olur.
Olağanüstü temiz kömür teknolojileri, katalitik konvertörler ve güçlü üst limitler ve düzenlemelere rağmen, fosil yakıtlar hala kirli bir güç kaynağıdır. Nükleer , güneş ve hidroelektrik gibi alternatif enerji biçimleri ekosistemleri alt üst eden, binaları ve anıtları bozan ve insanların sağlığını zayıflatan milyonlarca ton SO2 ve NOx yaymaz.
Asit yağmuru, alternatif enerji biçimleri ve diğer ilgili konular hakkında daha fazla bilgi edinmek için bir sonraki sayfadaki bağlantılara göz atın.
