Kasırgalar, rüzgar hızları, dönüşleri ve ilerlemeleri ile karakterize edilen devasa hava sistemleridir. Kasırgalar genellikle bir haftadan fazla sürer ve ölmeden önce saatte 10 ila 20 mil hareket eder. Okyanustan ısı ve enerji toplayarak hareket ettikçe yoğunlaşırlar. Tüm kasırgaların gözlemlenebilen ve ölçülebilen belirli özellikleri vardır.
Kasırga Oluşumu
Ilık okyanus suyu, kasırgaların yakıtıdır. Su buharlaştığında, nemli hava birleşip bulut oluşturan rüzgarlar tarafından yukarı doğru zorlanır. Bu bulutların üzerinde, üzerlerine zorlanan rüzgarlar var. Fırtınanın çevresinde daha zayıf rüzgarlar toplanır ve fırtınanın büyümesini ve yönünü etkilemesini sağlar.
Rüzgar
Rüzgar, kasırgaların önemli bir özelliğidir. Aynı yönde ve aynı hızda üfler ve okyanus yüzeyinden hava toplar. Rüzgar şiddetli bir şekilde fırtınadan dışarıya doğru yayılır. Kasırgalar rüzgar hızlarına göre beş kategoriye göre sınıflandırılır. Minimal bir kasırga, saatte 75 mil hızla devam eden rüzgarlara sahiptir. Büyük bir kasırganın rüzgar hızı saatte 200 mil olabilir.
Basınç
Yüksek ve alçak basınç bölgeleri arasındaki farklılıklar nedeniyle kasırgalar oluşur. Bölgeler çarpışır ve basınç oluşturur. Bir kasırga oluştuktan sonra kendi basınç sistemini de üretir. İçerideki merkezi hava basıncı, onu çevreleyen basınçtan ve içinde hareket ettiği ortamdan daha düşüktür.
Dolaşım
Bir kasırgadaki bulut sirkülasyonunun akışı çok büyük olabilir. Kasırgalar her zaman Güney Yarımküre’de saat yönünde veya Kuzey Yarımküre’de saat yönünün tersine olan sirkülasyona sahiptir. “Coriolis etkisi” kasırgalarda dönüşe yardımcı olur. Coriolis etkisi, rüzgar gibi serbest hareket eden bir nesnenin dönüşünün Dünya’nın dönüşünden etkilendiği bir olaydır. Kuzey Yarımküre’de rüzgar sağa dönüyor. Güney Yarımküre’de rüzgar sola doğru hareket ediyor. Bu nedenle sağ ve sol yarım kürelerde siklon sirkülasyonu zıt dönüşlerle oluşur.
