Her kar tanesi, yaşamına, sıcaklıkların suyun donma noktasının çok altında olduğu atmosferde yüksekte asılı duran tek bir sıvı su damlası olarak başlar. Sadece aşırı soğutulmuş su, hassas, altı taraflı bir kar tanesi oluşturacak kadar hızlı donabilir. Sıcaklık ve nem, altı kenarlı yapının alacağı ilk şekli belirler.
Dondurucu soğuk sıcaklıklara rağmen, aşırı soğutulmuş su damlası, katı bir şey tarafından itilene kadar sıvı halde kalacaktır. Ancak su damlası küçücük bir toz zerresi ile karşılaştığı anda, su molekülleri anında etrafında kristalleşir. Her su molekülü, HOH moleküler yapısına göre sabit bir açıyla kristalleşir. Bu yüzden kar tanelerinin her zaman altı yüzü vardır.
Bu donmuş kristallerin her biri daha fazla su molekülüne çarptıkça, kristal yapıda kendi yerlerini bulurlar ve gelecekteki kar tanesi daha da ağırlaşır. Bu narin kristaller hala küçükken, bu yüksek irtifalardaki kuvvetli rüzgarlar onları havada tutar. Sonunda, bu hassas buz kristalleri, yerçekiminin devralması için yeterince ağırlaşır. Bu noktada düşmeye başlarlar.
Yolda bir kar tanesinin başına gelebilecek pek çok şey var. Çok az kar tanesi, baştan aşağı mükemmel bir kristal yapıya tutunur. Bu nedenle çoğu kar tanesi birkaç genel türden biri olarak başlar, ancak yere ulaştıklarında hiçbir iki kar tanesi birbirine benzemez.
Birçok kar tanesi atmosferin daha sıcak ve daha soğuk kısımlarından geçerken kısmen erir ve yeniden donar. Bazıları neredeyse tamamen ayrılır, ancak yine de birbirine bağlı kalır. Bu değişiklikler bir kar tanesinin son şeklini belirler.
Bir kar tanesi de bu aşamada ölebilir. Tamamen erirse yağmura, yerin sıcaklığı donma noktasının altına düşerse donan yağmura dönüşür. Tamamen eriyip tekrar donarsa tüm hassas yapısını kaybeder ve sulu kar olur.
Bununla birlikte, üzerlerinde kırağı biriktikçe yalnızca kenarlar birlikte erirse, kar tanesinin şeklinin çoğunu korumasını sağlayan özel bir şey olur. Bu kar taneleri üzerinde biriken buz, bazen ‘yumuşak dolu’ olarak adlandırılan graupele dönüşür, çünkü buz sert bir şey değil, hassas bir şey üzerinde biriktiği için. Graupel’e yakından baktığınızda, bulanık bir kar tanesine çok benziyor.
Sağlam prizmaların ve sütunların bozulmadan hayatta kalma şansının en yüksek olduğunu düşünürdünüz. Ancak, en sık gördüğümüz hassas yıldız dendritleridir. Bu güzel buz yıldızları, yere ulaşan en büyük kar kristalleridir. O kadar büyükler ki, sadece onlara bakarak yapılarını görmek kolay. Birçoğu bir inç’e yakın! Milyonlarca küçük su molekülü, hepsi de kilometrelerce uzun bir düşüşten sağ kurtulan narin bir güzellikte birleşti ve paltonuzun üzerine düştü.
Yere düştüğünde, kar tanesinin narin bir buz kristali olma süresi neredeyse sona erer. Hassas kenarlar hızla aşınır. Kar tanesini oluşturan moleküller, önceki kar tabakasıyla elektromanyetik olarak bağlanabilen ve güçlü bir kar tabanı oluşturabilen farklı bir kristal türü oluşturmak için yer değiştirmeye başlar.
Aynı anda çok fazla kar yağıyorsa veya çok fazla donma ve çözülme varsa, kar tanelerinin yer değiştirmesi ve önceki kar tabakasına yapışması için yeterli zamanı yoktur. Bunun yerine, granüler hale gelirler. Bu tür kar hiçbir zaman sabit değildir, çünkü daha sonra bu tanecikli tabakanın üzerine düşen kar taneleri onunla hiçbir şekilde bağ kuramaz.
Bunun yerine daha sonra kar tanecikli tabakanın üzerinde büyük bir levha oluşturur. Bir dağ yamacında, bu tanecikli tabaka er ya da geç yer değiştirecek ve tepedeki kar tabakası bir levha çığına dönüşecek.
