Dünyanın okyanusları, denizleri ve gölleri, yumuşak esintilerden şiddetli fırtınalara kadar değişen hava hareketlerinin, dalgalar olarak gördüğümüz hareket ve enerjiyi yarattığı milyonlarca mil karelik bir yüzeyi temsil eder. Yüzücüler ve sörfçüler için dalgalar zevkli bir aktivite kaynağıdır, ancak dev ve yıkıcı bir tsunami dalgasının etkileri can kaybıyla birlikte geniş çaplı bir hasar kaynağı olabilir.
Dalgalar, gelgitler ve akıntıların hepsi hareket enerjisi ve potansiyel enerji içerir. Dalgalar aslında okyanus yüzeyinde hareket eden enerjidir, yaygın bir yanlış anlama dalgaların suyu hareket ettirdiğidir. Su aslında sadece yukarı ve aşağı yönde hareket eder, çünkü bu enerji su yüzeyinde hareket eder, açık suda yüzen nesnelerin tek bir yerde yukarı ve aşağı sallanması gözlemlendiğinden de anlaşılacağı gibi. Yüzen bir nesnede gözlemlenen herhangi bir yönlü hareket, dalga hareketinden değil okyanus akıntılarından kaynaklanmaktadır.
Her dalganın dipten tepeye ölçülebilir bir yüksekliği vardır ve aralarında bir yerde düz bir su hattı vardır. Rüzgarın gücü ve süresi, bir dalganın ne kadar yükseleceğini belirler ve bu nedenle şiddetli tropik fırtınalar (dünyanın hangi bölgesinde yaşadığınıza bağlı olarak kasırgalar, siklonlar veya tayfunlar) genellikle karaya yaklaştıkça canavar dalgalar ve yıkıcı dalgalanmalar yaratır. Bazen bu, fırtına merkezinde büyük bir su kabarcığının yükselmesine ve fırtına yoluna eşlik etmesine neden olan düşük basınç nedeniyle çok daha kötü hale gelir.
Bir dalga (enerji kaynağı) karaya yaklaşırken, alt kısım dibe dokunduğunda yavaşlar ve üst kısım dalga cephesini geçmeye başlar. Bu, dalganın zirve yapmasına ve ardından öne doğru eğilmesine neden olur, bu, çökmekte olan köpük dalgası aktivitesini gözlemlerken kıyı şeridinden gördüğümüz şeydir. Bu aynı zamanda suyun hareket etmeye başladığı noktadır. Dalganın tepesi, kıyı şeridine doğru gürleyen köpüklü bir köpüğe çöktüğünde, enerji dağılmaya başlar.
Tsunamilere bazen yanlışlıkla gelgit dalgaları denir, ancak aslında gelgit aktivitesiyle hiçbir ilgisi yoktur. Genellikle deniz tabanının büyük bölümlerinin aniden hareket ettiği, volkanik patlamalar veya su altı heyelanları ile su altı depremlerinin sonucudur. Ani yer değiştirme alanındaki milyarlarca ton su basıncıyla birleştirilen enerji kuvvetleri, açık okyanusta saatte 400 ila 600 mil hızla hareket edebilen bir dizi dalga yaratan enerjiye dönüşür. Kaydedilen en büyük tsunami, 1737’de, deniz seviyesinden 50 metreden daha yüksek bir zirveye sahip bir dalga oluşturan ve Japonya’nın yaklaşık 700 mil Kuzey doğusundaki Kuzey Kuril Adaları’na çarpan bir dalganın ardından meydana geldi.
Okyanus dalgaları, genellikle rüzgar enerjisinin su yüzeyi ile etkileşiminden kaynaklanan doğal bir olgudur. Uzun mesafeler kat ederler ve yükseklik, enerji ve şekil bakımından farklılık gösterirler. Deniz kıyısında sörfçüler ve yüzücüler için bir rekreasyon kaynağıdır, ancak deniz yüzeyinin altındaki şiddetli fırtınalar veya jeolojik faaliyetler bazen çok büyük ve yıkıcı dalgalar oluşturabilir. Dalgalar hareket halindeki enerjidir.
