Geleneksel rüzgar gülü, şimdiye kadar tanıtılan en eski hava ölçüm araçları arasında yer almaktadır. MÖ 48 civarında, deniz tanrısı Triton şeklinde büyük bir rüzgar gülü, Atina’daki Rüzgar Kulesi’nin üzerine oturdu. Dokuzuncu yüzyılda Viking denizcileri, denizlerde güvenli bir şekilde gezinmelerine yardımcı olmak için kadran şeklinde rüzgar kanatları kullandılar. Aynı dönemde, Papa I. Nicholas, tüm Avrupa kiliselerinin horoz şeklinde bir rüzgar gülü ile süslenmesi gerektiğine karar verdi. Orta Çağ’da rüzgar gülü tasarımları, okçulukta rüzgar yönünü yargılamak için kullanılan bayraklardan ilham aldı ve birçoğunda bir afiş veya bayrak şeklinde biten ok şeklinde bir işaretçi vardı. Modern rüzgar kanatları tipik olarak hayvanlar, atlar, spor etkinlikleri veya mizahi konular şeklini alır.
Anemometre Geçmişi
Anemometre, en eski rüzgar güllerinden çok daha sonra geldi. 1450’de İtalyan mimar Leon Battista Alberti, rüzgara dik yönlendirilmiş bir disk şeklinde bir anemometre geliştirdi. 1846 civarında, İrlandalı John Robinson, bugün çok yaygın olan fincan tarzı anemometreyi yarattı. Cihazı, zaman birimi başına devirlerde rüzgar hızını ortaya çıkarmak için bir dizi tekerlekle etkileşime girdi. 1994 yılında Dr. Andreas Pflitsch, rüzgar hızını doğru bir şekilde tespit etmek için ses dalgalarına dayanan sonik anemometreyi yarattı.
