Ozon deliği Antarktika’da çok erken ilkbaharda, hava koşullarının ve ozon üreten güneş ışığının eksikliğinin bu bölgedeki stratosferik ozon tabakasının çok ince olmasına (çok az ozon) neden olduğu zaman meydana gelir.
“Çevresel girdap” olarak bilinen atmosferik bir sirkülasyon modeli, orada oluşan çok soğuk hava kütlesi nedeniyle kışın Antarktika üzerinde oluşur. Bu girdap, çok daha fazla ozon içeren alt enlemlerden gelen stratosferik havanın Antarktika üzerinden atmosfere girmesini engeller. Aynı zamanda, uzun kış gecesi, stratosferik ozon üretmek için gerekli olan güneş ışığı girdabındaki havayı mahrum eder.
Sonuç olarak, Eylül ve Ekim aylarında çok düşük ozon seviyeleri meydana gelir. Bu doğal fenomen başlangıçta Güney Anomalisi olarak adlandırılsa da, “kloroflorokarbonlar” olarak adlandırılan bazı insan yapımı gazların ozonla etkileşime girip yok edebildiği keşfedildiği için “ozon deliği” terimi daha popüler hale geldi. Bu sürecin, Antarktika’daki yılın bu zamanında zaten düşük olan ozon seviyelerinin bazı yıllarda neredeyse yok olmasına neden olduğuna inanılıyor.
Bu durum, bilim adamları tarafından mevcut bir tehlikeden çok bir “erken uyarı sinyali” olarak kabul edildi, çünkü şu anda Antarktika üzerinde koruyucu bir ozon tabakasının olmaması çok fazla zarar veremez.
Bununla birlikte, 1970’lerden beri ozon tabakasında küresel bir incelme gözlemlenmektedir ve bu, bazı yaşam biçimleri için zararlı olabilir. Kloroflorokarbon üretimini durdurmak için uluslararası bir anlaşma (Montreal Protokolü) o zamandan beri ozonun incelmesinin tersine çevrilmesine yol açtı ve ozon seviyelerinin önümüzdeki on yıllarda normale dönmesi bekleniyor.
