Galileo’nun çalışması, Floransa’daki Accademia del Cimento’daki bilim insanlarına ve araştırmacılara, 1600’lerin ortalarında Galileo termometresini yaratma konusunda ilham verdi. Ekipteki araştırmacılardan biri olan Torricelli, Galileo ile termometrenin çalışmasını çevreleyen araştırmasında çalışmıştı.
Bu termometrelerin genel tasarımı, o zamandan bu yana geçen 400 yıl içinde pek değişmedi. Oldukça büyük bir silindirik tüp, en yaygın olarak etanol olan bir sıvı ile doldurulur. Su asla kullanılmaz çünkü etanol gibi sıvılar, sıcaklık değiştikçe yoğunlukta daha önemli bir değişiklik gösterir ve bu da termometreyi daha hassas (ve dolayısıyla daha doğru) hale getirir.
İçeride, cam küreler sıvı ile doldurulur ve alttan sarkan ve belirli bir sıcaklığı gösteren kalibre edilmiş bir madalyona sahiptir. Her kürenin farklı renkte bir sıvısı varken, sıvının ne rengi ne de türü esastır. Önemli olan, herhangi bir zamanda etanol sıvısının yoğunluğuna bağlı olarak nasıl yükselip alçaldıklarıdır.
Sıcaklığı gösteren bu metal etiketlerin her biri de önemli bir rol oynar. Her bir cam kabarcığın, termometre içindeki sıvının yoğunluğu ortam sıcaklığına bağlı olarak değiştiğinde yüzmesini veya batmasını sağlayan benzersiz bir ağırlığa sahip metal bir etiket vardır.
