Kaydedilen ilk termometre, 16. yüzyılın sonunda çalışan bir grup Venedikli bilim adamından biri olan İtalyan Santorio Santorio (1561-1636) tarafından üretildi. Birçok icatta olduğu gibi, termometre de birçok bilim insanının çalışmasıyla ortaya çıktı ve birçok başkaları tarafından geliştirildi.
1596: Galileo Galilei ve ilk termoskop
Galileo Galilei’nin genellikle termometrenin mucidi olduğu iddia edilir. Ancak icat ettiği alete kesinlikle termometre denilemez: Bir termometre olmak için bir alet sıcaklık farklarını ölçmelidir; Galileo’nun enstrüman bunu, ancak sadece vermedi belirtilen sıcaklık farkları. Bu nedenle aletine haklı olarak bir termoskop denmelidir.
termoskop
Termometrenin öncülü olan termoskop, terazisiz bir termometredir; sadece sıcaklıktaki farklılıkları gösterir, yani sıcaklığın daha yüksek, daha düşük veya aynı olup olmadığını gösterebilir; ancak bir termometrenin aksine farkı ölçemez ve sonuç gelecekte referans olması için kaydedilemez. Termoskop, Venedik’te Galileo’nun da dahil olduğu bir grup bilim adamı tarafından yaygın olarak kullanıldı. O zaman termoskoptan termometrenin yaratılmasına kadar sadece küçük bir adımdı.
1612: Santorio Santorio – ilk termometre
İtalyan Santorio Santorio (1561-1636), genellikle en az 1612 gibi erken bir tarihte bir hava termoskopuna bir ölçek uyguladığı için kredilendirilir ve bu nedenle bir sıcaklık ölçüm cihazı olarak termometrenin mucidi olduğu düşünülür. Santorio’nun aleti bir hava termometresiydi. Değişen hava basıncının termometre üzerindeki etkileri o zaman anlaşılmadığından doğruluğu zayıftı.
1654: ilk sızdırmaz cam içinde sıvı termometresi
Bugün bize daha tanıdık gelen sızdırmaz cam içinde sıvı termometresi , ilk olarak 1654 yılında Toskana Büyük Dükü Ferdinand II (1610-1670) tarafından üretildi. Termometresinde alkol dolum vardı. Bu önemli bir gelişme olmasına rağmen, termometresi yanlıştı ve kullanımda standartlaştırılmış bir ölçek yoktu.
1714: ilk cıva termometresi
Gabriel Fahrenheit (1686-1736), cıva kullanarak bir termometre yapan ilk kişiydi . Geliştirilmiş cam işleme teknikleri ile birlikte cıvanın daha öngörülebilir genişlemesi, çok daha doğru bir termometreye yol açtı.
Fahrenheit: ilk standart termometre ölçeği
Fahrenheit, termometresi için ilk standart sıcaklık ölçeğini tasarlamak için yeni keşfedilen sabit noktaları kullandı. Fahrenheit, suyun donma ve kaynama noktalarını 180 dereceye ayırdı. 32, laboratuvarında üretebileceği olası en düşük sıcaklıkları ölçerken bile sıfırın altına düşmeyen bir ölçek ürettiği için alt sabit nokta için rakam olarak seçildi – bir buz, tuz ve su karışımı. Bazen Fahrenheit’in kan sıcaklığını (yanlış ölçülmüştür) ve suyun donma noktasını sabit noktalar olarak kullanarak ölçeğini 100 dereceye böldüğü ileri sürülmektedir – bu doğru değildir. Fahrenheit ölçeği bugün hala kullanılmaktadır.
1731: Réamur ölçeği
1731’de Fransız René Antoine Ferchauld de Réamur (1683-1757), suyun donma noktasının 0° ve kaynama noktasının 80° olduğu bir termometre ölçeği önerdi. Réamur ölçeği bugün artık kullanılmamaktadır.
1742: Santigrat ölçeği
1742’de Anders Celsius (1701-1744) adlı İsveçli bir bilim adamı, suyun donma ve kaynama noktalarını 100 dereceye bölen bir termometre ölçeği tasarladı. Celsius, suyun kaynama noktası için 0 dereceyi ve donma noktası için 100 dereceyi seçti. Bir yıl sonra, Fransız Jean Pierre Cristin (1683-1755), bugün kullanılan santigrat ölçeğini (donma noktası 0°C, kaynama noktası 100°C) üretmek için Celsius ölçeğini tersine çevirdi. 1948’de uluslararası bir anlaşma ile Cristin’in uyarlanmış ölçeği Celsius olarak bilinir hale geldi ve bugün hala kullanılmaktadır.
1848: mutlak sıcaklık ölçeği veya Kelvin ölçeği
1848’de Sir William Thomson, Largs’tan Baron Kelvin, İskoçya’dan Lord Kelvin (1824 – 1907), moleküler hareketin durduğu yerde sıfır derecenin teorik olarak mümkün olan en düşük sıcaklık olduğu mutlak sıcaklık ölçeğini önerdi. Kelvin, 1 Kelvin derecesini bir Celsius’a eşit olarak tanımladı. 1967’den beri basitçe kelvin (K) olarak bilinmektedir.
