Termometre, bir hava istasyonunun en temel parçasıdır ve mevcut ortam sıcaklığını belirler. Cihazın ekranına bilgi gönderen ve size Santigrat derece ( o C) veya Fahrenhayt ( o F) cinsinden bir okuma veren sıcaklık sensörlerinden oluşur . Çoğu termometrenin 30 metre (100 fit) menzili vardır ve bazı hava durumu cihazlarının dış ve iç kısımları için iki termometresi vardır. Meteoroloji istasyonlarının kullanabileceği üç tür sıcaklık sensörü vardır.
Termistörler. Bu, termal dirençler olarak veya birleşik adıyla adlandırılabilir. Bu sensörler, termal dirence sahip dirençler olarak kapsüllenmiş metal oksitler içerir. Dirençteki değişiklikler cihaz tarafından kaydedilir ve bu değişikliğe göre bir sıcaklık okuması yapmak için yorumlanır.
Termokupllar. Bu sensörler, elektrik bağlantılarını oluşturan veya içlerinden elektrik akışı sağlayan iki metalden oluşur. Bunlar küçük sıcaklığa dayalı voltajlar oluşturur ve sıcaklık hakkında bir okuma yapmak için kaydedilir. Sıcaklık okuması, iki metal arasında oluşturulan ve sıcaklık düştüğünde azalan gerilime dayanır ve bunun tersi de geçerlidir.
Direnç Termometreleri. Bu sensörler, Direnç Sıcaklık Dedektörü (RTD) olarak da adlandırılır ve sıcaklık okumasının temeli olarak direnci ölçer. RTD ile termistörler arasındaki temel fark, RTD’nin platin, nikel veya bakır gibi saf metaller kullandığı için kullanılan malzemelerdir. Bununla birlikte, RTD’ler 130 o C’nin (266 o F) üzerindeki sıcaklıklarda daha doğrudur , bu nedenle çoğu hava istasyonu RTD yerine termistör kullanır.
