Kuzey Işıkları, eski bir Roma tanrıçası ve Yunan tanrısı olarak adlandırılmıştır. Latince’de Aurora şafak anlamına gelir ve Boreas, kuzey rüzgarı için Yunanca kelimeden gelir. Terim, Galileo Galilei’nin ekranın sabah güneşinin bir yansıması olduğunu düşündüğü 1619 yılına kadar uzanıyor. 1621’de Fransız astronom Pierre Gassendi’ye de kullanımı için kredi verilir. Kuzey Işıkları’nın Güney Yarımküre’de aurora australis adlı bir karşılığı vardır. Jeofizik Enstitüsü aslında www.gedds.alaska.edu/AuroraForecast adresinde aurora tahminleri sağlar.
Kuzey Işıkları en çok en uzun kış gecelerinde en karanlık gökyüzünde görülür. Görkemlerini izlemek gerçekten büyüleyici ve kesinlikle dünyanın doğal harikalarından biri. Dalgalı şeritler veya ışık perdeleri – kırmızı, yeşil, beyaz, mavi ve bazen mor – yeryüzünden yaklaşık 100 km (veya yaklaşık 60 mil) yükseklikte karanlıkta tam anlamıyla dans eder.
mitoloji
Aurora’nın gizeminin mitlere ve batıl inançlara ilham vermesi şaşırtıcı değil. Antik çağda insanlar ışıklardan korkarlardı, bu yüzden herkes içeri sığındı ya da Lapps örneğinde başlarını örttü. İskandinav mitolojisi, ışınların Valhalla’ya giden savaşçıların kalkanları olduğunu iddia ediyor. İsveç’te ışıklar balıkçılar için iyi şans olarak kabul edilir ve Çin ve Japonya’da doğurganlığı sembolize eder. Kuzey Kanada’daki Eskimolar, aurora’nın iyileşmenin sırlarını taşıdığına inanıyordu. Bir başka Inuit efsanesi, ışıkların top oynayan ruhlar olduğudur.
Tarih
Bilinen ilk kayıt, MÖ 2600’de İmparator’un annesinin tüm bölgeyi aydınlatan güçlü bir yıldırım gördüğünü bildirdiği Çin’den geliyor. 1570’ten bir çizim, bulutların üzerinde mumlar çiziyor. 1880’lerde bilim adamları, auroraların nerede ve ne sıklıkla meydana geldiğini haritaladılar. Aynı yüzyılda, Norveçli bir fizikçi bir deneyde ışığın atmosferik gazlardan akan akımlardan geldiğini kanıtladı. 1954’te bir roket fırlatma auroral elektronları tespit etti. Bugün uzay mekiği ekiplerinin çektiği fotoğrafların yanı sıra Kuzey Işıklarının uydu görüntülerini de görebilirsiniz.
Bilim
En büyük elektrik santrali birkaç bin megavat üretiyor. Şimdi, Amerikan şehirlerinin tüm ışıklarından daha fazla bir milyon megavat hayal edin. Jeomanyetik fırtınalar rahatsızlıklara neden olduğunda ve güneşten enerjik parçacıklar taşıyan bir güneş rüzgarı manyetik alanlarımızda estiğinde ortaya çıkan güç bu kadardır. Temel olarak, elektronlar Van Allen radyasyon kuşağını aşırı yükler ve manyetosferde sıkışıp kalır. Dünyanın kutup uçlarına doğru hareket ederler ve auroralar oluştururlar.
