Hava durumu uyduları , ilkinin 1952’de piyasaya sürülmesinden bu yana, hava durumu verilerinin giderek daha önemli kaynakları haline geldi ve fırtınalar gibi büyük ölçekli sistemleri izlemenin en iyi yoludur. Uydular, her yıl Eylül ayında Arktik Okyanusu üzerindeki buz örtüsünün miktarı gibi uzun vadeli değişiklikleri kaydedebilir.
Bulutların nerede geliştiğini, çoğunlukla sağanak yağmur ve gök gürültüsü radarda görünmeden çok önce görebilirsiniz. Ayrıca, elektromanyetik spektrumdaki tüm dalga boylarından gelen tüm enerjiyi gözlemlerler. Ulusal Hava Durumu Hizmetinin amiral gemisi, Jeostasyonel Operasyonel Çevresel Uydulardır (GOES). Bu uydular, gece haberlerinde gördüğünüz, bulutların hareket ediyormuş gibi göründüğü, ancak gezegen değil. Bunun nedeni, bu uyduların Dünya üzerinde belirli bir konumda “coğrafi olarak sabitlenmiş” olmaları ve gezegenin etrafında 23.000 milden fazla bir mesafede Dünya’nın dönüşü kadar hızlı dönmesidir. Temel olarak üç farklı GOES türü vardır: görünür, kızılötesi ve su buharı. Görünür ışık görüntüleri fırtınaları, bulutları, yangınları ve dumanı kaydeder. Kızılötesi görüntüler bulutları kaydeder, su ve kara sıcaklıkları ve okyanus akıntıları gibi okyanus özellikleri . Son GOES görüntü türü su buharıdır . Bu tür görüntüler, atmosferin üst yarısındaki nem içeriğine bakar. Bu, bulutların kümülonimbus fırtınaları gibi büyük yüksekliklere çıkıp çıkamayacağını belirlemek için önemlidir.
Hava tahmininde yaygın olarak kullanılan diğer uydu türü, Polar Yörüngeli Çevresel Uydular (POES) olarak adlandırılır. Bu tür uydular dünyaya çok daha alçaktan uçarlar, sadece yaklaşık 530 mildir ve gezegenin kutuplar arası yörüngesinde dolaşırlar. Muhtemelen bu uyduları geceleri gökyüzünü geçen birini gördüğünüzde görmüşsünüzdür. Yönlerine bakın ve olasılıklar her bir kutba doğru kuzeye veya güneye doğru hareket ediyorlar.
Tıpkı haberlerdeki hava durumu uyduları gibi, kasırgalar veya volkanik patlamalar gibi doğal afetlere, Afganistan, Irak veya son zamanlarda Suriye’de meydana gelen savaşlara bakarken bu görüntüleri sıklıkla gördünüz. Hint Okyanusu’nda haftalarca “kaybolan” Malezya uçuşu bile nihayetinde kutup yörüngesinde dönen uydular kullanılarak keşfedildi.
