Buzul erozyonu, toprak veya kayaların bir buzul tarafından aşındığı veya hareket ettirildiği, birçok etkileyici ve benzersiz peyzaj özelliği yarattığı zamandır. Buzullar, dağlardan kaynaklanan ve yavaşça yokuş aşağı hareket etme eğiliminde olan buz kütleleridir. Bu yokuş aşağı hareket, buzulların erozyona neden olmasının önemli bir yoludur. Üç tür buzul erozyonu vardır: yolma, aşınma ve donma ile çözülme. En önemli, son buzul erozyonu, Kuvaterner döneminde 100 bin ila 1,6 milyon yıl önce Pleistosen döneminde meydana geldi. Bu süre boyunca, yaklaşık 2 ila 3 milyon yıl boyunca, kutup buzulları tekrar tekrar eridi ve dondu.
Buzul erozyonu türlerinin tümü birbiriyle ilişkilidir, ancak kendi başlarına da aşınabilir. Koparma ve aşınma en dikkat çekici olanlarıdır. Yolma, çatlamış ve kırılmış kayalar donarak buzullara dönüştüğünde meydana gelir. Buz yokuş aşağı hareket ettiğinde kayalar yerlerinden hareket ettirilir veya koparılır. Aşınma, bir buzulda donan, genellikle koparma sonucu oluşan kayanın, buzul hareket ederken diğer kayayı sıyırması durumudur. Buzullardaki kalıntılara buzul moreni denir. Dondurarak çözülme bazen yolma işleminin öncüsüdür ve bir buzuldan gelen erimiş su kayadaki çatlaklara sızdığında ve yeniden donduğunda gerçekleşir. Su donduğunda çatlakları genişletir ve kaya parçalarını gevşetir. Gevşek kaya yalnızca kendi başına yokuş aşağı hareket etmeye başlamakla kalmaz, aynı zamanda daha kolay koparılır.
Buzul erozyonunun neden olduğu eşsiz peyzaj oluşumları arasında oluklar, arëtes, corries ve piramidal tepeler bulunur. Buzul olukları, akan suyun neden olduğu V şeklindeki vadilerden ayrılan büyük U şeklindeki vadilerdir. Montana’daki Glacier Ulusal Parkı, diğer buzul oluşumlarının yanı sıra belirgin buzul olukları sergiler. Arètes dik sırtlardır ve oyuklar genişletilmiş oyuk alanlardır. İngiltere’deki Göller Bölgesi’nin Kızıl Tarn, komşu Helvellyn Dağı’nı oluşturan buzulun ve corrie’nin kendisinin corrie’de eridiği bir corrie’dir. İsviçre’deki Matterhorn, açıkça bir nokta ve dik, düz kenarlar içeren piramidal bir zirvenin en iyi örneğidir.
Buzul erozyonu, esas olarak kayaların alınmasının sonucu olan peyzaj özelliklerine ek olarak, kayaları yeni yerlerde biriktirerek çökelme oluşumları oluşturur. Bir buzul eridiğinde, bir ormandaki büyük bir kaya gibi, buzul düzensizliği olarak adlandırılan buzulun parçalarını geride bırakır. Bilinen en büyük düzensiz buzul, Kanada, Alberta’daki Big Rock’tır. Buzun geride bıraktığı kayalar genellikle bölgedeki ana kayadan çok farklıdır ve çok çeşitli boyutlara sahiptir.
Su birikintileri yalnızca ince tortular içerir çünkü su büyük kayaları hareket ettiremez. Drumlinler, buzul tortullarından oluşan asimetrik tepelerdir. Buzun hareket ettiği yönü gösteren hafif bir eğimle uzun ve dardırlar. Kaya unu, buzul erozyonunun, özellikle aşırı aşınmanın bir başka yan ürünüdür. Kaya o kadar ince öğütüldüğünde oluşur ki toz haline gelir ve erimiş buzul suyunu kirletebilir.
