Atmosfer, Dünya’yı çevreleyen bir gaz tabakasıdır ve 4 katmandan oluşur. Dünya ile birlikte, kozmik ve gezegensel dinamiklerin yasalarından geçen benzersiz bir sistem oluşturur. Dünyanın gaz tabakası ve Dünya’nın kendisi güneş sistemine aittir ve Güneş’in etrafında döner.
Atmosferdeki gazlar kimyasal bir bileşik değil, mekanik bir karışımdır. Atmosferde, Dünya üzerindeki genel yaşam için çok önemli olan çok sayıda süreç vardır.
Atmosfer sadece alt kısmında açıkça tanımlanmıştır. Alt sınırı Dünya’nın yüzeyi, toprağı ve suyudur. Ancak üst sınır net değildir çünkü artan irtifa ile çok seyrelmiş gezegenler arası uzaya geçer.
Atmosfer şunlardan oluşur:
Azot, inert bir gaz. Dünyadaki yaşam için büyük bir önemi vardır. Elektrik deşarjının etkisi altında azot, oksijen ve hidrojene bağlanır. Oksijen, nefes almayı sağlayan ve Dünya’yı güneş ışınlarından koruyan çok aktif bir gazdır. Oksijen, bitkilerin fotosenteziyle oluşur ve sürekli yenilenir. Karbondioksitin Dünya için birden fazla önemi vardır. Küçük bir yüzdede olsa da, Dünya’yı güneş kızılötesi radyasyonundan korur. Ozon atmosferde düşük konsantrasyonlarda bulunur ve atmosferik deşarj ile oluşur. Argon, atmosferdeki süreçler için özel bir öneme sahip değildir.
Havanın yanı sıra, atmosfer aşağıdakilerden oluşur:
Atmosferdeki olaylarda önemli rol oynayan ve etrafında su buharının sıvı veya katı hale geçtiği yoğuşma çekirdeği görevi gören asılı parçacıklar veya aerosollerdir. Su buharı, Dünya’dan suyun buharlaşmasıyla atmosfere gelir. Miktarı çok değişkendir. Çoğunlukla havanın alt tabakasında bulunur.
Atmosfer benzersiz veya homojen değildir. Termik rejime, gaz bileşimine ve bazı elektrik özelliklerine göre 5 küreye ayrılır:
troposfer – 0 ila 11 km arası, atmosferin en yüksek yoğunluğa sahip en düşük tabakasıdır. Hemen hemen tüm su buharı troposferdedir. Dünya üzerindeki hava ve iklimi doğrudan etkileyen tüm işlemler bu alanda gerçekleştirilir. stratosfer – 11 – 40 km, troposferin üzerinde 40 km yüksekliğe kadar uzanır. Burada havanın dikey hareketi yoktur, sadece yataydır. Mezosfer – 40 – 80 km. Mezosferde sıcaklık yükseklikle azalır. Çok miktarda ozondan oluşur. Bu nedenle UV radyasyonundan koruyucu bir tabaka görevi görür. Termosfer – 80 – 800 km. Atmosferin en yüksek tabakasıdır. Termosferde sıcaklık yükseklikle çok hızlı artar. Gündüz 2000 C’ye ulaşabilirler ve geceleri 1000 C’ye düşerler. Bu, güneş radyasyonunun ve atmosferin böylesine büyük bir ısınmasını ve soğumasını önleyecek gazların eksikliğinin bir sonucudur. exosphere – 800 km’nin üzerinde. Atmosferin tamamen kaybolduğu en dış katmandır. Bu katmandan gaz molekülleri gezegenler arası boşluğa serbestçe hareket eder.
