1900’lerin başında, Norveçli meteorologlar orta enlem siklonlarının yaşam döngüsü için ilk modelleri geliştirdiler. Dalga siklonları, ekstra tropikal siklonlar veya baroklinik fırtınalar olarak da bilinen orta enlem siklonları, kış aylarında 30 derece ile 50 derece arasında enlem oluşturma eğilimindedir ve yaklaşık 1000 mil genişliğe kadar büyüyebilen devasa, sarmal fırtınalara dönüşür.
Siklogenez olarak da bilinen siklonun yaşam döngüsünün ilk aşamasında, soğuk ve sıcak havanın karşıt cephelerini ayıran bir sınır vardır. Üst düzey bir rahatsızlık öne doğru hareket ettiğinde, bir dalganın oluşmasına neden olur. Siklonik kayma, sıcak ve soğuk cepheler birbirine doğru kaydığında başlar ve siklonların dönme hareketi karakteristiğini oluşturur. Soğuk ve ılık havanın buluşması, en yoğun olarak cephe sınırına yakın yağış oluşturur.
Olgun Aşama
Siklonun olgunlaşma aşamasında, hareket eden soğuk cephenin geride bıraktığı boşluğun yerine ılık hava geldikçe ilk aşamada oluşan dalga büyür ve hem soğuk hem de ılık cephelerin organizasyonu artar. Soğuk cephe sıcak cepheden daha hızlı hareket ederek siklonik dolaşımı yoğunlaştırır. Sistemin en düşük basıncı dalganın merkezinde bulunur ve siklonun rüzgarları yerden yaklaşık sekiz mil yüksekte en kuvvetlidir.
Tıkalı Aşama
Orta enlem siklonunun üçüncü aşamasında, daha yoğun olan soğuk cephe, sıcak cepheyi yakalar. Sıcak hava, önündeki soğuk havayı çıkaracak kadar yoğun olmadığından, yukarı kayar ve yolundaki soğuk havanın üzerinde kayar. Bu hareket nihayetinde, dalganın tabanında daha dar olan ve sıcak hava beslemesini kesen bir döngüye dönüştüğü kapalı bir cephe oluşturur.
Çözülme Aşaması
Siklonun son aşaması, düşük basınçlı sıcak hava cebini çevreleyen soğuk ön sınır tarafından oluşturulan halka kapandığında meydana gelir. Bu, ılık nemli hava beslemesini ve soğuk ve sıcak cepheler arasındaki etkileşimin neden olduğu kaldırma kuvvetini keser. Yakınsama ve yükseltme mekanizmalarının kaybı, siklonun çözülmesine neden olur ve düşük basınç sistemi yavaş yavaş stabilize olur.
