Higrometreler , atmosferdeki, topraktaki veya iç mekandaki nem veya hava nem içeriğini ölçmek için kullanılan araçlardır. İlk higrometre, kaba olmasına rağmen, İtalyan dehası Leonarda da Vinci tarafından yaklaşık 1480’de icat edildi .
Daha modern versiyonlar 1755’te İsviçreli bilge Johann Heinrich Lambert tarafından oluşturuldu .
Daha eski analog higrometreler, saç tansiyonu higrometreleri ve sling psikrometreleri dahil olmak üzere çeşitli biçimlerde gelir. İlki, adından da anlaşılacağı gibi, saçın uzunluğu değiştikçe bağıl hava nemindeki değişiklikleri ‘tespit etmek’ için hayvan kılı (higroskopik – su emici) kullanır.
İkincisi, havada dönen biri nemli diğeri kuru olmak üzere iki termometre kullanır. Sıcaklıklar suyun donma noktasının üzerinde veya altında dalgalandıkça, ‘ıslak’ termometre, kuru termometre ile karşılaştırıldığında daha soğuk bir sıcaklık (su donma noktasının üzerinde buharlaşırsa) veya daha düşük (buz oluşursa) gösterecektir.
Modern higrometreler, daha güvenilir ve doğru olduklarından dijital versiyon olma eğilimindedir. Bağıl nemdeki değişiklikleri algılamak ve bunu kolayca okunabilir bir sayısal değere dönüştürmek için elektronik sensörler kullanırlar.
