Jet akımı, genellikle birkaç bin mil uzunluğunda ve genişliğinde, ancak nispeten ince olan, hızlı hareket eden bir hava akımı olarak tanımlanır. Tropopozda Dünya atmosferinin üst seviyelerinde bulunurlar – troposfer ile stratosfer arasındaki sınır (bkz. Atmosferik tabakalar ). Jet akarsuları önemlidir çünkü dünya çapındaki hava modellerine katkıda bulunurlar ve bu nedenle meteorologların konumlarına göre hava durumu tahminlerine yardımcı olurlar. Ek olarak, hava yolculuğu için önemlidirler çünkü bunlara girip çıkarak uçmak uçuş süresini ve yakıt tüketimini azaltabilir.
Jet Stream’in Keşfi
Jet akımının kesin ilk keşfi bugün tartışılıyor çünkü jet stream araştırmalarının dünya çapında yaygınlaşması birkaç yıl sürdü. Jet akışı ilk olarak 1920’lerde, Fuji Dağı yakınlarındaki Dünya atmosferine yükselirken üst düzey rüzgarları izlemek için hava balonları kullanan bir Japon meteorolog olan Wasaburo Ooishi tarafından keşfedildi . Çalışmaları, bu rüzgar modellerinin bilgisine önemli ölçüde katkıda bulundu, ancak çoğunlukla Japonya ile sınırlıydı.
1934’te, Amerikalı bir pilot olan Wiley Post dünya çapında tek başına uçmaya çalıştığında jet akımına ilişkin bilgi arttı. Bu başarısını tamamlamak için, yüksek irtifalarda uçmasına izin verecek basınçlı bir elbise icat etti ve antrenman çalışmaları sırasında Post, yer ve hava hızı ölçümlerinin farklı olduğunu fark etti ve bu da bir havada uçtuğunu gösterdi.
Bu keşiflere rağmen, “jet akımı” terimi, H. Seilkopf adlı bir Alman meteorolog tarafından bir araştırma makalesinde kullandığı 1939 yılına kadar resmen icat edilmedi. Oradan, II.Dünya Savaşı sırasında pilotlar Avrupa ve Kuzey Amerika arasında uçarken rüzgarlardaki farklılıkları fark ettikçe jet akışı bilgisi arttı .
Jet Stream’in Tanımı ve Nedenleri
Pilotlar ve meteorologlar tarafından yapılan ileri araştırmalar sayesinde, bugün kuzey yarımkürede iki ana jet akımının olduğu anlaşılmaktadır. Güney yarımkürede jet akımları varken, 30 ° K ve 60 ° K enlemler arasında en güçlüdürler. Daha zayıf subtropikal jet akışı 30 ° N’ye yakın konumlanmıştır. Ancak bu jet akımlarının yerleri yıl boyunca değişir ve sıcak havayla kuzeye, soğuk havayla güneye hareket ettikleri için “güneşi takip ettikleri” söylenir. Jet akımları kışın da daha güçlüdür çünkü çarpışan Arktik ve tropikal hava kütleleri arasında büyük bir kontrast vardır . Yaz aylarında hava kütleleri arasındaki sıcaklık farkı daha azdır ve jet akımı daha zayıftır.
Jet akışları tipik olarak uzun mesafeleri kapsar ve binlerce mil uzunluğunda olabilir. Süreksiz olabilirler ve genellikle atmosferde dolambaçlı olabilirler, ancak hepsi hızlı bir hızda doğuya akarlar. Jet akımındaki menderesler, havanın geri kalanından daha yavaş akar ve Rossby Dalgaları olarak adlandırılır. Coriolis Etkisinden kaynaklandığından daha yavaş hareket ederler ve içine gömüldükleri hava akışına göre batıya döner. Sonuç olarak, akışta önemli miktarda menderes olduğunda havanın doğuya doğru hareketini yavaşlatır.
Spesifik olarak jet akımına, rüzgarların en kuvvetli olduğu tropopozun hemen altındaki hava kütlelerinin buluşması neden olur. Farklı yoğunluklarda iki hava kütlesi burada buluştuğunda, farklı yoğunlukların yarattığı basınç rüzgarların artmasına neden olur. Bu rüzgarlar yakındaki stratosferdeki sıcak bölgeden daha soğuk troposfere doğru akmaya çalışırken, Coriolis Etkisi tarafından saptırılır ve orijinal iki hava kütlesinin sınırları boyunca akar. Sonuçlar, dünya çapında oluşan kutupsal ve subtropikal jet akımlarıdır.
Jet Stream’in Önemi
Ticari kullanım açısından jet akımı havayolu endüstrisi için önemlidir. Kullanımı 1952’de Japonya’nın Tokyo şehrinden Honolulu, Hawaii’ye Pan Am uçuşuyla başladı. Jet akışı içinde 7,600 metre (25.000 fit) iyi uçarak, uçuş süresi 18 saatten 11.5 saate düşürüldü. Azalan uçuş süresi ve kuvvetli rüzgarların yardımı da yakıt tüketiminde bir azalmaya izin verdi. Bu uçuştan bu yana, havayolu endüstrisi uçuşları için sürekli olarak jet akımını kullandı.
Jet akımının en önemli etkilerinden biri de getirdiği hava koşulları. Hızla hareket eden güçlü bir hava akımı olduğu için, dünya çapında hava modellerini zorlama yeteneğine sahiptir. Sonuç olarak, çoğu hava durumu sistemi sadece bir alanın üzerine oturmakla kalmaz, bunun yerine jet akımıyla birlikte ileri doğru hareket eder. Jet akışının konumu ve gücü, meteorologların gelecekteki hava olaylarını tahmin etmesine yardımcı olur.
Ek olarak, çeşitli iklim faktörleri, jet akımının kaymasına ve bir bölgenin hava düzenini önemli ölçüde değiştirmesine neden olabilir. Örneğin, Kuzey Amerika’daki son buzullaşma sırasında, kutupsal jet akışı güneye saptı çünkü 10.000 fit (3.048 metre) kalınlığındaki Laurentide Buz Levhası kendi havasını yarattı ve onu güneye saptırdı. Sonuç olarak, Amerika Birleşik Devletleri’nin normalde kuru olan Büyük Havza bölgesi, yağışlarda önemli bir artış ve alan üzerinde oluşan büyük plüviyal göller yaşadı .
Dünyanın jet akımları da El Nino ve La Nina’dan etkileniyor . Örneğin El Nino sırasında , Kaliforniya’da yağış genellikle artar çünkü kutupsal jet akımı daha güneyde hareket eder ve beraberinde daha fazla fırtına getirir. Tersine, La Nina olayları sırasında , Kaliforniya kurur ve yağış Kuzeybatı Pasifik’e doğru hareket eder çünkü kutup jet akışı daha kuzeye doğru hareket eder. Buna ek olarak, jet akışı Kuzey Atlantik’te daha güçlü olduğu ve onu daha doğuya itebildiği için Avrupa’da yağış sık sık artmaktadır.
Bugün, jet akıntısının kuzeye hareketi, iklimde olası değişikliklere işaret eden tespit edildi. Jet akımının konumu ne olursa olsun, dünyanın hava durumu modelleri ve sel ve kuraklık gibi şiddetli hava olayları üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Bu nedenle, meteorologların ve diğer bilim adamlarının jet akımını mümkün olduğunca anlamaları ve dünya çapında bu tür hava durumunu izlemek için hareketini izlemeye devam etmeleri çok önemlidir.
